Nog zo n eigenaardigheid van onze lieve May Lissa : putten graven in de tuin . Ik heb een lapje grasveld met daarrond een rand voor bloemen . Ongelooflijk hoe snel zij een diepe put maakt ! Vervelend is dat , want de omgewoelde aarde vliegt alle kanten op . Dat raakt ze nog niet afgeleerd .
Maar meestal gaat het goed hoor .Als ik een oogje in het zeil houd .
Toen May Lissa hier iets meer dan een week verbleef , kreeg ik een paniekberichtje -Kan er iemand Zino komen halen ? Ik heb een ongeval gehad .-
ik had net de strijkplank klaargezet , maar dat kon wachten .
-Hey Bo . Geef mij je adres . Ik kom eraan .-
Ik besloot May Lissa mee te nemen . De afstand naar mijn garage was extra beweging voor haar . Een dik half uur later kwamen we bij Bo aan . Gelukkig heb ik speciale gordeltjes in de wagen . Ik kan altijdtwee honden vervoeren .
En zo belandde Zino hier . Ik had beloofd om elke dag foto s te sturen en dat deed ik . We hadden een soort van chatgroepje met zijn zessen .Elke dag foto s . Elke dag korte berichtjes ... De andere meisjes van de chatgroep deden gezellig mee . Ik vond Bo s reacties eerder lauw , ongeïnteresseerd .Ik maakte mezelf wijs dat dit aan haar ongeluk te wijten was . Geduld , besloot ik . Komt wel goed .
Zino voelde zich hier meteen thuis . Zijn favoriete plekje ? Aan mijn voeten .Ik zit vaak en graag op het stenen trapje die naar de tuin leidt . Dan komt hij bij mij zitten . Zijn achterwerkje een trapje hoger dan ik . Voorpoten op mijn hoogte . Zijn zachte lijfje tegen me aan gedrukt . Overal volgt hij me , zelfs als ik naar het toilet ga . Dan gaat hij voor de deur liggen en kan ik er niet uit . Een eersteklas lieve toegewijde hondstrouwe. Hond !
En zo verstreken de eerste dagen . Foto's , berichtjes....
Tot ik vernam dat Zino nog altijd ter adoptie stond .Ik maakte mij grote zorgen . Smeekte Bo praktisch toe adopteer hem . S nachts lag ik uren te tobben over zijn toekomst . Als Bo niet adopteerde zou een ander dat doen . Maar wie ? En waar zou hij dan terechtkomen ?
wordt vervolgd
Maar meestal gaat het goed hoor .Als ik een oogje in het zeil houd .
Toen May Lissa hier iets meer dan een week verbleef , kreeg ik een paniekberichtje -Kan er iemand Zino komen halen ? Ik heb een ongeval gehad .-
ik had net de strijkplank klaargezet , maar dat kon wachten .
-Hey Bo . Geef mij je adres . Ik kom eraan .-
Ik besloot May Lissa mee te nemen . De afstand naar mijn garage was extra beweging voor haar . Een dik half uur later kwamen we bij Bo aan . Gelukkig heb ik speciale gordeltjes in de wagen . Ik kan altijdtwee honden vervoeren .
En zo belandde Zino hier . Ik had beloofd om elke dag foto s te sturen en dat deed ik . We hadden een soort van chatgroepje met zijn zessen .Elke dag foto s . Elke dag korte berichtjes ... De andere meisjes van de chatgroep deden gezellig mee . Ik vond Bo s reacties eerder lauw , ongeïnteresseerd .Ik maakte mezelf wijs dat dit aan haar ongeluk te wijten was . Geduld , besloot ik . Komt wel goed .
Zino voelde zich hier meteen thuis . Zijn favoriete plekje ? Aan mijn voeten .Ik zit vaak en graag op het stenen trapje die naar de tuin leidt . Dan komt hij bij mij zitten . Zijn achterwerkje een trapje hoger dan ik . Voorpoten op mijn hoogte . Zijn zachte lijfje tegen me aan gedrukt . Overal volgt hij me , zelfs als ik naar het toilet ga . Dan gaat hij voor de deur liggen en kan ik er niet uit . Een eersteklas lieve toegewijde hondstrouwe. Hond !
En zo verstreken de eerste dagen . Foto's , berichtjes....
Tot ik vernam dat Zino nog altijd ter adoptie stond .Ik maakte mij grote zorgen . Smeekte Bo praktisch toe adopteer hem . S nachts lag ik uren te tobben over zijn toekomst . Als Bo niet adopteerde zou een ander dat doen . Maar wie ? En waar zou hij dan terechtkomen ?
wordt vervolgd
Reacties
Een reactie posten