Zino en May Lissa komen uit Roemenie . Daar werden ze door hondenvangers naar de Public Shelter , een soort dodingsstation , gebracht . Een belgisch/nederlandse organisatie doet er alles aan om zo veel mogelijk hondjes te helpen ontkomen . Veel worden er gewoon afgemaakt . Mijn rakkertjes horen bij de gelukkigen . Eerst ging ik voor een hondje , May Lissa , maar toen Zino in opvang kwam , besloot ik hem erbij te nemen .
May Lissa is niet meer dat schuw broodmager hondje , uitgehongerd . Zij is flink bijgekomen . Niet dat ze nu te dik is . Eerst kwam de straatmeid tevoorschijn . Kreeg ze t niet , dan stal ze het . Niets was veilig . Zelfs de vuilnisbak niet . Stilaan begin ik nu gehoorzaamheid te bespeuren . Als ik haar naam zeg , gaat ze zitten . Als ik haar halsband en haar tuigje aan of uit doe , laat ze dat toe , kalm en beheerst . Maar putten graven , dat doet ze nog steeds . Prachtig vind ik dat ze s avonds zelf in haar bench gaat liggen . Dat spaart heel wat overredingskracht uit . En ze gaat graag mee . Maar we zijn er nog niet ! Wij moeten nog veel oefenen . Ikzelf moet nog veel leren . Ik moet nog veel geduld oefenen . Als ik zie waar zij vandaan komt , heeft ze , letterlijk en figuurlijk al een lange weg afgelegd . En ik weet een ding zeker : ik kan haar niet meer missen !

Reacties

Populaire posts van deze blog

Plakmadamkes

Zomer !!!!

Nog een stapje vooruit