Tineke

0ns oudste meisje , Tineke , is klein , maar dapper . Heel aanhankelijk . s ' Avonds zit ze bij mij voor de tv . Zij slaapt ook bij mij . De eerste dag al , liep ze gewoon de trap op , en nestelde zich behaaglijk op bed .
Ik zie haar nog thuiskomen . Recht uit het asiel . Onverschrokken sprong ze meteen op tafel . Paradeerde hier alsof ze hier de baas was . Plaste ongegeneerd onder mijn glazen tafel . En liet zich de knuffels en aaien van mijn neef , die toevallig op bezoek was , welgevallen .
Grappig klein ding met een eigen willetje . Zij nam meteen bezit van mijn hart , en van iedereen die over de vloer kwam .
In die beginperiode was mijn partner terminaal ziek . Toutou , mijn shih tzu zat vaak alleen thuis . Ik was altijd onderweg , naar het ziekenhuis , het werk , het ziekenhuis enzovoort . Ons Toutou was liever lui dan moe en ik vond het een goed idee om haar wat gezelschap te geven . Op hun eigen manier hielden die twee wel van mekaar  . Ik was geruster tijdens mijn drukke bezigheden , die twee hadden elkaar tenminste .
Mijn partner overleed een paar maanden later en dat was een enorme schok . Hoe dikwijls heb ik hun kleine lijfjes  niet met tranen overgoten ! Mijn verdriet was ondraaglijk . Mijn meisjes troostten me .
Een keer sloeg de schrik mij om het hart . Wij slenterden door het park , toen een grote zwarte hond vanuit het niets op ons kwam afspringen . Voor ik er erg in had , had Tineke zich losgerukt en sloeg in paniek op de vlucht . Ik durfde haast niet te kijken . Onze straat is tamelijk druk bereden , en zo ' n klein hondje ... Gelukkig was Tineke niet ver weg gelopen . Zij zat hier op de drempel  op mij te wachten . O , wat heb ik haar toen geknuffeld !
morgen vervolg