Plakmadamkes

Al meer dan negen jaar brengt Tineke het zonnetje in huis . Soms is ze zo grappig . Kwispelen doet ze altijd . Het volstaat haar aan te kijken en daar wappert haar pluimstaart . En als ze blij is , doet ze er een dansje bij . Ik noem dat haar geitensprongendansje , echt te gek ! Niettegenstaande ze maar klein is , zo ongeveer als een dwergpoedel , maar een kleintje dan , is ze nergens bang voor . Niet voor May Lissa , niet voor Zino , die bijna driemaal zoveel weegt . Als Tineke gromt en haar tanden laat zien - of wat er nog rest van tanden - deinzen de grotere honden terug . Ondanks haar gezegende leeftijd , veertien jaar ! - rent ze nog de trap op . Als een jonge hond .
zij is nog gezond , alleen haar tandjes , daar moet regelmatig wat aan gedaan worden . En soms zijn haar oogjes niet meer zo helder .
De laatste keer dat er tandjes werden getrokken , moest ik haar om negen uur in de morgen bij de dierenarts brengen . Ik mocht haar afhalen om halfvijf s namiddags . Indien er ondertussen iets was , zouden ze mij opbellen . Dat was een van de langste en bangste dagen van mijn leven ! Ik was doodongerust ! Die verdoving , daar heb ik het moeilijk mee . Er moest eens iets mislopen !
Gelukkig belde er die dag niemand , en een half uur te vroeg stond ik in de wachtkamer van de dierenartsenpraktijk . Ik hield het niet meer vol . Alles was in orde . Wat een opluchting !
Dat kleine meisje , mijn oudste , is zo belangrijk voor mij . Mijn maatje , mijn popje , mijn hondenkind . Ik hoop dat ze nog lang bij ons blijft !