Zino

Eigenlijk was het niet de bedoeling dat Zino bij ons kwam wonen . Hij kwam mee met het transport , met Buddy en May Lissa . Buddy was voor Ann Sophie , Zino voor Bo , en May Lissa voor ons . Tien dagen later bleek dat Bo toch niet voor Zino kon zorgen , en hij kwam naar hier . Voor even . Voorlopig . En nu voorgoed .
Die kleine sloeber stal meteen mijn hart . Zodra hij thuis was , lag hij aan mijn voeten en volgde mij overal .Hij was duidelijk heel gelukkig hier . Het klikte met de andere drie . Misschien is hij wel de meest gehoorzame van het viertal .Het zat mij niet lekker , wat moest er van hem worden ?
Na enkele dagen erover nagedacht , en evenveel nachten wakker gelegen , hakte ik de knoop door . Zino werd ons nummertje vier . En ja zeker , het is een handje vol . Twee jonge halfwilde honden een beetje huistraining geven is niet voor de poes !
Ik blijf echter geloven in veel belonen en merk gestaag beterschap . Al had ik liever dat hij eens ophield met alles kapot te bijten .
O , wat zou ik hem missen indien ik hem had laten gaan ! Geen seconde heb ik al spijt gehad !
Wat ik niet goed begrijp , is dat Bo niet meer naar hem informeert . Het chatgroepje dat we hadden in het begin , is nu uiteen gevallen .Met de baasjes van Buddy heb ik vrij dikwijls contact , maar Bo ..... Het zal haar jonge leeftijd zijn waarschijnlijk . Maar toch !
Hoe dan ook , Zino gaat vrolijk door het leven .Altijd is hij in mijn buurt . Wandelen met Zino is net iets als op avontuur gaan . Hij nodigt mij uit naar het park en huppelt uitbundig van struik tot struik , van boom tot boom . Al heeft hij een stoer voorkomen , hij is een echte teddybeer . Knuffelen , kusjes geven , doet hij graag . Hij probeert gehoorzaam te zijn . Ik zeg wel probeert . Hij doet wat ik zeg , maar pruttelt af en toe eens tegen . Hij maakt mij gelukkig , net als mijn andere drie .