honden in huis

Ons logeetje , Happy bijvoorbeeld . Bij mondjesmaat zagen we zijn baasje in het park tijdens ons wandelen . Een hele tijd hoorden we niks . Ik maakte mij geen zorgen . De eerste avond liep hij met me mee naar boven en sprong op bed . Tineke had haar plaatsje rechts van me en Beerke lag aan mijn voeten . Happy kroop onder het dekbed en nestelde zich in mijn armen . Dat doet hij nu nog altijd . Hij at goed , wandelde graag , en was een voorbeeldig huisgenootje . Zonder dat ik het merkte , sloop hij in mijn hart . Tot ik besefte , hoe ik hem zou missen , als hij terug naar baasje moest ; Het logeerpartijtje duurde zowat een half jaar . Waarin ik weinig hoorde /Ik zag haar ook nog maar zelden in het park . Zij scheen altijd gehaast te zijn , maar verzekerde mij dat ze een woonst had en Happy gauw terug mocht . Ondertussen zei iedereen die ik ontmoette samen met Happy " Die raak je nooit meer kwijt ! ". Ook mijn zus , die geregeld op bezoek kwam , zei dat . Eerlijk gezegd , ik wi...

Veel ! Er is geen vier honden in huis meer , maar zeven ! Met veel verdriet namen we afscheid van Beerke op 13 oktober 2018 . Het is zo snel gegaan , het was een zware schok . En toen werd Tineke ziek , een paar maanden na haar zestiende verjaardag . Op 15 oktober 2019 verloren wij ook onze grijze krullebol . De v"erslagenheid en het verdriet waren groot .Ik werd er ziek van , en viel wel acht kilo af . Van verdriet . Ondertussen hadden we een logeetje , Happy . Een black and tan pincher , die hier enkele weekjes zou verblijven , tot baasje een nieuwe woonst vond . In november 2018 zocht , volgens de post , een klein bruin meisje een thuis . Toen ik op het aangegeven adres aankwam bleek het om een chihuahua te gaan , Treesje .Treesje zou echter een vriendje achterlaten , ontroostbaar na haar vertrek . Dus , softie die ik ben , ik kwam thuis met Treesje plus een vriendje . Ook een pincherke , Louis . Probleem was , buurjongetje heet Louis en om geen ongemakkelijke situaties mee te ...