wat gebeurde er allemaal

Ons logeetje , Happy bijvoorbeeld . Bij mondjesmaat zagen we zijn baasje in het park tijdens ons wandelen . Een hele tijd hoorden we niks . Ik maakte mij geen zorgen . De eerste avond liep hij met me mee naar boven en sprong op bed . Tineke had haar plaatsje rechts van me en Beerke lag aan mijn voeten . Happy kroop onder het dekbed en nestelde zich in mijn armen . Dat doet hij nu nog altijd . Hij at goed , wandelde graag , en was een voorbeeldig huisgenootje . Zonder dat ik het merkte , sloop hij in mijn hart . Tot ik besefte , hoe ik hem zou missen , als hij terug naar baasje moest ;

Het logeerpartijtje duurde zowat een half jaar . Waarin ik weinig hoorde /Ik zag haar ook nog maar zelden in het park . Zij scheen altijd gehaast te zijn , maar verzekerde mij dat ze een woonst had en Happy gauw terug mocht . Ondertussen zei iedereen die ik ontmoette samen met Happy " Die raak je nooit meer kwijt ! ". Ook mijn zus , die geregeld op bezoek kwam , zei dat . Eerlijk gezegd , ik wilde hem niet meer kwijt , maarja , Happy was niet van mij .

En toen kreeg ik op een avond telefoon . Happy werd na het weekend in het nieuwe flatje van baasje verwacht ! Ik kreeg het adres door , datum en uur , en dat was dat .

Ik bereidde mij voor op een groot verdriet . Tranen sprongen in mijn ogen als hij me met zijn stralende oogjes aankeek . Wat moest , dat moest .

Het was koud , en het regende zachtjes toen ik hem een warm jasje omdeed , een halsbandje , een tuigje .de duisternis begon te vallen , en om 5 uur 45 vertrokken we . Ik met lood in de schoenen en bezwaard hart , Happy als zijn vrolijke zelf .

Toen ik aanbelde , stipt op tijd , deed er niemand open en ik dacht al wat nu . Ik besloot nog even te wachten .

Toen stopte een kleine wagen in het straatje , en baasje stapte uit en kwam op ons af . Wij gingen mee naar binnen , de trap op naar een miniscule studio . Daar deed ik het tuigje af , de halsband , het mooie rode jasje dat hem zo mooi staat . Waarop zij me vroeg , om alles bij haar te laten . Zij bleek geen jasje te hebben en geen harnasje of halsband of leiband . Dus stelde ik voor , om alles zolang bij haar te laten totdat zij gerief voor Happy gekocht had . Al vond ik het wel raar .

En dan stond ik weer buiten alleen . Ik stapte de korte afstand flink door , mijn handen diep in mijn jaszakken en mijn kapuchon over het hoofd .

Thuis hoorde ik de telefoon al overgaan . En weer afslaan . In de gang deed ik mijn jas uit , en liep naar de living waar het toestel staat . Bleek dat er zes berichten waren . Ik had de tijd niet om verbaasd te zijn , want de berichten werden al doorgestuurd . Baasje was in paniek . Happy gedroeg zich als een wildeman . Hij wou weg , en krabde als een gek aan de deur . Zij mocht hem niet benaderen , gromde en liet zijn tanden zien . Toen zij hem op het terrasje lokte , probeerde hij over de leuning te springen . Levensgevaarlijke situatie . Ik was erg verwonderd . Ik kon mijn oren niet geloven ! Hoe was het mogelijk , zo kende ik mijn maatje niet !

"Heb wat geduld " raadde ik haar aan . "Dat zal wel koelen . Geef hem een speeltje of zo , dat zal hem bezig houden " Maar daar wilde ze niks van horen . " Nee !" schreeuwde ze door de telefoon ; "Het gaat echt niet . Hij kan hier niet blijven . Hij maakt de deur kapot . Hij wil van het terras naar beneden springen . Ik durf hem niet aan te raken , hij wil mij bijten ! " en dan , met smekende stem ; "Wil je hem asjeblief komen halen ? Hij wil hier weg , terug naar jou ! "

Mij hoefde ze niet te smeken . Ik pakte mijn jas , trok mijn capuchon over mijn hoofd tegen de regen en vertrok .

Ik hoorde Happy tekeergaan vanop straat . Op mijn bel ging de deur meteen open . Happy's gegrom ging over in een zacht janken . Hij liep op mij toe , en ging zitten . Zoals hij altijd deed , als er wat lekkers kwam . Liefdevol deed ik hem zijn mooie jasje aan , zijn halsband . Hij stapte keurig in het harnasje , hij begreep dat ik hem weer terug naar huis bracht . Baasje was meer opgelucht dan verdrietig . En deed afstand . Mijn hart maakte een sprongetje van puur geluk !

En toen stond ik weer in het straatje , maar dit keer met mijn maatje . Happy was zo blij , dat hij van geluk tegen een verkeerspaaltje plaste . En dan meteen begon te trekken . Het was een eigenaardige terugtocht . Hij trok mij letterlijk mee , tot aan onze voordeur . Hij kende de weg immers op zijn duimpje .

We waren natuurlijk snel weer thuis ! En wat een ontvangst hier ! Zino en May Lissa besnuffelden hem , en likten hem dan liefdevol . Ik genoot van dit onvergetelijke tafereeltje . En kon mijn opluchting en dit onverwachte geluk niet op .En er vloeiden traantjes , maar niet van verdriet .

Een tijdje later vroeg ik mij af waar hij heengelopen was ; hij zat niet op zijn plaatsje , was ook niet in de gang of in de keuken , en buiten was hij zeker niet . De deur was dicht .

Ik vond hem uiteindelijk , boven in bed , onder het dekbed verscholen . Ze hebben allemaal gelijk gekregen , Happy raak ik nooit meer kwijt !